De Flodder (Flodderduivel, Flodderduûvel) is een kwelduivel uit de Nederlandse folklore, vooral uit West-Brabant. Het houdt zich op in plassen, sloten en langs dijken om voorbijgangers aan het schrikken te maken. hij dankt zijn naam aan het geluid dat hij voortbrengt wanneer hij uit het water springt. In sommige Brabantse sagen versachijnt hij ook wel als een grote zwarte hond.
Gedrag[]
De Flodder loert vanuit het water op nachtelijke wandelaars. Zodra hij een slachtoffer heeft gekozen, bespringt hij hem op de rug en laat zich vervolgens als een loodzware last meedragen (waarbij hij overeenkomsten heeft met de Kludde, Stoep, de Osschaert en de sommige weerwolven). Zodra het slachtoffer uitgeput de bewoonde wereld bereikt, verdwijnt de demon.
Literatuur[]
- In 1937 schreef J.A. Jacobs uit Achthuizen op een volkskundevragenlijst van het Meertens Instituut het volgende;
- “Flodderduûvel, dit was een soort monster, dat ‘s avonds uit het water kwam, en alleen zijnde personen van achteren besprong, op hun rug ging hangen en zich aldus liet dragen of meeslepen. Keek de persoon in kwestie om tijdens die karwei, dan likte de flodderduûvel hem in het gezicht.”